World Championships 2015 Disneyland Resort Paris
The best judges
The best music
The best dancers
Taka rekomendacja rozbrzmiewa przed każdym blokiem. Jednym dodaje pewności ,innym ugina kolana, nikogo nie pozostawia obojętnym.
Droga
Słońce, ciepło-czternaście stopni. Autostrady francuskie bez zmian, tylko co jakiś czas rozstawione samochody z napisem Gandarmerie, dyskretnie, prawie ich nie widać.
Disneylan
d
Tu w hotelu New York, w którym wszystko pachnie, na dwóch parkietach tworzy się całe widowisko. Kto kocha przepych, luksus i blask ten musi zapłacić i tym samym zaspokoi swoje oczekiwania. Jeśli taniec wymaga oprawy trudno o lepszą, choć wciąż uważam,że w tym wydarzeniu najpiękniejsi są sami tancerze, ich sylwetki i ruch. Mogłoby wokół nie być nic.
Nasz hotel
Jeden z tych ,w którym spodziewaliśmy się odpocząć przed turniejem,czyli ostra selekcja.
Godzina pierwsza w nocy, budzi nas przeraźliwy dźwięk syreny alarmowej i trzask zamykanych drzwi blokujących poszczególne piętra. Wszyscy wybiegli ze swoich pokoi, niektórzy półnadzy.
I co?
Ktoś zapalił papierosa uruchamiając tym samym cały system. Tylko papieros i czyjaś głupota, a myśli ludzkie poplątane. Nie śpię do rana.
Polscy tancerze
Wciąż wśród najlepszych i Ci,którzy zwyciężają zawsze i Ci, którzy zwyciężą wkrótce,gdyż już są w ćwierć i półfinałach. To jest marka znana całemu światu ,a jednocześnie trudne do uniesienia zobowiązanie. Postawa godna podziwu.
Wszyscy oczekują kolejnych triumfów, ale czy najlepsi boją się mniej?
Seniorzy
Powoli na świecie zaciera się różnica pomiędzy amatorami a seniorami. Zmiana przepisów i odmłodzenie kategorii wiekowych spowodowało zmianę wizerunku, sposobu prezentowania umiejętności i liczebność par. W naszej kategorii najlepsze pary z Blackpool, niedawni trzydziestolatkowie. Patrzyliśmy z zachwytem na nich i ich taniec. Jest, a będzie coraz trudniej rywalizować, ale widowisko coraz piękniejsze.
Paryż
Jakikolwiek przymiotnik przychodzi mi do głowy to wciąż za mało, żeby opisać co czuję patrząc na
to miasto. Najważniejsze, że nic się nie zmieniło, że wciąż czeka się na stolik, by zjeść kolację w ulubionej restauracji, że poranną kawę pije się w kawiarnianych ogródkach, wszyscy są życzliwi,gwar i śmiech.
Nie szkodzi, że trzeba otworzyć bagażnik przy wjeździe na parking hotelowy nie szkodzi, że trzeba prześwietlić bagaż przed wejściem do budynku,w którym jest impreza. Francuzi robią to z takim taktem, delikatnością i zrozumieniem. Wciąż wierzą, że w człowieku człowiek jest.
W Paryżu wciąż kwitną róże.
Gratulujemy wszystkim polskim parom udziału i wspaniałych wyników. Jesteśmy pełni uznania dla
Waszej ciężkiej pracy, poświęcenia i wyrzeczeń, czego sami doświadczamy.
Szczęśliwi półfinaliści
Monika i Włodzimierz Ponto